КАДЕ Е ДРУ? - ПРОДОЛЖЕНИЕ 02 - „ЗАБАВА КАЈ МАХОНЕ“

ЗАБАВА КАЈ МАХОНЕ

-Што е тоа, Дру? Ми вети педесет, а веќе има повеќе. Што си сторил? – беше нервозен Лукас.

-Ти само уживај.

-До утре градината нема да можам да ја препознаам, готови сме, моите ќе ме убијат.

-Еј Дру! – викна Кетрин од далеку.

-Доаѓа сестра ми, нервозна е. Си загазил, брат.

-Дру, ми рече дека нема да ја поканиш Лорена, - беше нервозна Кетрин – ете ја таму.

-Не сум ја повикал, веројатно сама дошла.

-Поверував.

-Лукас, дај ни клуч од куќата. – му се обрати Дру.

-Еј, договорот беше дека куќата останува заклучена.

-Не ме зезај, брат. Ни треба на мене и Кетрин малку сами да бидеме.

-Ако е за вас, еве, но внимавајте никој да не види. – му го врачи клучот.

-Најдобар си. – му рече и му подаде рака во знак на благодарност.

-Одиме? – праша Кетрин.

-Ајде. Уште си лутна поради Лорена? – ја праша Дру додека ја одклучуваше вратата.

-Уште и прашуваш?

-Ајде влези. Ти кажав колку си убава вечерва?

-Само вечерва?

-Вечерва си посебна.

-Ајде не ми се умилкувај. Ти простив веќе, тебе не можам да ти бидам лутна.

-Почекај ме за момент, ќе се симнам по пијачки. Веднаш се враќам. – рече Дру и тргна.

-Еј, Дру.

-Е? – се заврте.

-Знаеш дека те сакам.

-Знам. – се насмевна Дру и ја затвори вратата.

Се слушна ѕвонење на телефон.

-Ало? – одговори Кетрин.

-Среееќен роденден миличка.

-Полека мамо, ме оглуве.

-Како е дома? Со кого го прославувате роденденот?

-Ете...со...со...повикавме два-три другари...

-Дај ми го брат ти, да му го честитам роденденот.

-Неее... Тој...не...не може...

-Зошто?

-Тој не може да зборува, во бањата е.

-Уф, штета. Честитај му го роденденот и бакни го од мене. Ве поздравува многу татко ви. Ајде, и не правете хаос дома, бидете мирни. Ќе се слушнеме утре. – рече мајка и и ја спушти слушалката.

-Забога, каде ли се изгуби Дру? Веќе петнаесет минути го нема. Полноќ е... – ја отвори вратата Кетрин и се симна. – ДРУ? Овде си? ДРУУУ? Дру ова веќе не е смешно, излези веднаш пред мене. ДРУУУ?!

Се отвори вратата од куќата. Беше Лукас.

-Кетрин?! Дојдоа родителите на Дру да го соберат. Повикај го веднаш, да не чекаат.

-ДРУ? Родителите... – зборуваше Кетрин со изгубен поглед.

-Кетрин, ајде веќе повикај го. Да не стане бесен господинот Катер.

-Дру... тој слезе по пијалок... Дру не се врати... Лукас, го нема Дру!!!